Dagboek 20

Met het stoomapparaat in mijn hand probeer ik de vouwen uit m’n nieuwe jurk te krijgen. Alles hangt en staat klaar voor de trouwdag van mijn vader. Heel eerlijk, de emoties schieten alle kanten op. Het gemis om mijn moeder is nog heel erg groot, dat zal altijd zo blijven. Ondanks het gemis en het verdriet gun ik mijn vader een leven met een andere vrouw aan zijn zijde.

Iemand naast mijn vader zien, op de plaats van mijn moeder was in het begin heel erg wennen en zelfs moeilijk. Je ouders zijn je basis, het begin van je leven in een normale situatie als er dan 1 van de twee wegvalt is dat heel moeilijk. Je moet dan je eigen plek weer vinden, het zal nooit meer zo zijn als het was, die gedachte is dan als een snijdend mes door je hart.

Een vader alleen zien worstelen is ook heel verdrietig, hem weer gelukkig zijn is ook fijn. In het begin wen je aan het idee, dan komt de huwelijksdatum wat heel begrijpelijk is. De voorbereidingen voor deze dag vielen me soms echt zwaar, het is allemaal heel dubbel. De laatste jaren is er zoveel veel veranderd en de komende tijd zal er nog meer veranderen. Het kan soms duizelen. Daarom was en is het belangrijk dat ik goed aan mezelf werk waardoor ik mentaal sterk ben.

Het zal een dag zijn met een lach en een traan, maar mooie en dierbare herinneringen aan onze moeder, maken we er een mooie dag van!

Ik gun mijn vader en zijn aanstaande vrouw veel gezondheid en mooie jaren samen!

Fijne week iedereen!

Liefs,

Arjanne