Nou daar ligt ze weer gaat het door me heen, terwijl er 4 handen mijn lichaam soepel proberen te maken ( lees, pijn doen) en de tranen zowat over mijn wangen rollen hou ik me voor ogen dat dit allemaal voor het goede doel is,  oh ja ik zal eerst uitleg geven.

De afgelopen maanden speelde mijn oedeem, zoals ik het altijd benoem “ mijn vocht” weer een enorme rol. Steeds meer had ik het gevoel de controle over mijn lichaam te verliezen. Niets leek te helpen had ik het gevoel.

Tuurlijk, met grote regelmaat krijg ik waarschuwingen van iedereen in mijn omgeving…” ja maakt het te gek voor jezelf”, “ leer eens nee te zeggen”, zo kan ik wel doorgaan met alle goede bedoelingen. Ontzettend lief bedoelt, ze zijn ook allemaal waar, maar zie maar ineens iets te veranderen dacht ik steeds. En zoals jullie zullen begrijpen al die zorgen van het afgelopen jaar maakten het er allemaal niet makkelijker op.

Heel eerlijk geef ik ook toe dat er soms een grens getrokken moet worden, maar er ook voor anderen zijn heb ik meegekregen vanuit thuis en geeft me ook een goed gevoel. Het mag niet ten kostte gaan van jezelf, dat geef ik toe. Het is hoogtijd dat er een probleem opgelost word.

Eerst naar de huisarts, naja je begrijpt eerst bloed prikken enz. en daarna van de ene naar de ander. Uiteindelijk zei degene waar ik altijd komt voor lympfedrainage, waarom ben je zo lang niet geweest? Het klopt precies geef ik eerlijk toe, sinds ik daar geen tijd meer voor maakte is het erger geworden en eigenlijk uit de hand gelopen. Uiteindelijk is er de afgelopen weken veel veranderd, elke week ga ik naar een kliniek in Amsterdam waar ik na 2 behandelingen hele goeie resultaten heb.

De vermoeidheid is nagenoeg weg, ook al liet ik me daardoor niet weerhouden in mijn dingen te doen. En het vocht gaat al veel beter, de komende tijd besteed ik hier serieus aandacht aan zodat ik weer beter in mijn vel komt te zitten. De laatste maanden maakten bijvoorbeeld foto’s van mezelf me echt onzeker omdat het vocht zo zichtbaar was.

De controle over je lichaam kwijt zijn is heel lastig, maar ik ben weer op de goede weg. Er komen weer pittige tijden aan, dat is 1 ding wat zeker is dus werk aan de winkel om weer sterk te worden en de wereld weer aan te kunnen.

De grootste tijd van deze behandeling zit er ondertussen op, gelukkig want het is geen pretje maar oh wat een geluk dat ik hier terecht ben gekomen!!  Binnenkort zal ik uitleggen waar dit probleem bij mij vandaan komt en  wat de behandeling inhoud, zodat er misschien zelfs andere mensen die dit probleem herkennen baat bij kunnen hebben.

Snel de kleren weer aan richting Ouddorp 😉

Liefs,

Arjanne